Boekrecensie “MH17 de Doofpotdeal”

by

Update 17 januari 2015 

Nadat ik onderstaande recentie heb geschreven werd mijn mening over de schrijver nog meer bewezen. Joost Niemoller laat op mijn persoonlijke site ene Jack Marsman artikelen schrijven over MH17. Jack Marsman heeft een uitgesproken mening: Oekraiene heeft MH17 neergeschoten. De Russen zijn onschuldig en er wordt helemaal niet aan propaganda gedaan. En er is zeker geen sprake van annexatie door Rusland van de Krim. Punt is dat Marsman met geen enkel bewijs komt.

Daarnaast verschijnt Niemoller in allerlei pro Russische media met zijn verhaal. Onder andere in de documentaire van Russia Today.

Niemoller leidt dus aan de kwaal welke hij collega journalisten verwijt: tunnelvisie.

———————-

Het eerste Nederlandstalige boek over MH17 is getiteld “MH17 de Doofpotdeal” en geschreven door journalist  Joost Niemöller.

Ik heb vele uren gestoken in onderzoek naar deze ramp. Het resultaat valt te lezen op deze site. Vandaar dat ik interesse had ik dit boek.

Niemöller is bekend om zijn wat afwijkend mening tov de main stream media en is zeker geen journalist welke klakkeloos alles aanneemt wat de overheden of nationale persbureau’s publiceren.Dat is opzich een prima kwaliteit van een journalist. 

Zonder direct naar conspiracy te neigen beschrijft hij in zijn boek over MH17 op kritische wijze het proces van onderzoek naar de toedracht en onderzoek naar de daders. Beide onderzoeken blinken uit in geheimzinnigheid en totale non-tranparantie . Het boek geeft dit zeer nauwgezet weer. Tevens wordt beschreven hoe Nederland als een marionet terecht is gekomen in een geo-politiek schaakspel waarin de EU, Rusland, de Verenigde Staten en Oekraine aan de touwjes lijken te trekken. 

Het boek is prettig geschreven. Het begint met een beschrijving van de dag van de ramp. Vervolgens wordt ingegaan op de voorgeschiedenis. De opkomende macht van de BRIC landen, de EU welke Oekraine er graag bij wilde hebben en hoe Poetin zich verzet tegen wat lijkt een oprukkende NAVO.

Vervolgens worden de twee meest waarschijnlijke theorieen beschreven. Het toestel is door een raket neergeschoten of het toestel is door een Oekrainse straaljager neergeschoten.

Niemöller gaat uitgebreid in op tunnelvisie en over de invloed van de VS op de publieke opinie in het Westen. De schrijver beschrijft de sturende berichtgeving van bijvoorbeeld Nieuwsuur.

En hiermee komen we op mijn kritiek op dit boek. De belangrijkste punten van kritiek:

1. de auteur leidt zelf ook aan tunnelvisie
2. een aantal uitspraken in het boek van Niemöller kloppen niet. 

Laten we beginnen met tunnelvisie. Zoals gezegd is Niemöller geen conspiracy aanhanger in de meest zuivere vorm. Niemöller onderzoekt alle scenario’s en stelt terecht kritische vragen. Toch is duidelijk dat de auteur een voorkeur lijkt te hebben voor een scenario waarbij Oekraine schuldig is aan de ramp. En Niemöller lijkt zijn lezers te willen overtuigen van deze schuld. Dat doet hij door maar beperkt aandacht te besteden aan het indirecte bewijsmateriaal dat duidt op een aanslag met een door Rusland geleverde BUK systeem. Op de site Bellingcat.com is een uitgebreid bewijs te vinden van de route van een BUK. Wat heel opmerkelijk is dat een BUK welke gezien is bij de Russisch-Oekrainse grens in een convoy een beschadiging heeft welke precies lijkt op een beschadiging van de BUK gezien op 17 juli bij Donetks. 

Niemöller besteedt er verder weinig tot geen aandacht aan en bagatalliseert dit bewijs omdat de datum waarop de foto’s zijn gemaakt niet is vast te stellen. Middels software is echter door Bellingcat een duidelijk tijdspad bepaald op basis van de schaduwen op de diverse foto’s. 

Terwijl Niemöller dus het “bewijs” van Bellingcat minimaliseert, komt hij wel met allerlei bewijzen op de proppen welke Rusland heeft geleverd. Sterker nog, op pagina 13 schrijft hij “Wat in het Westen dus niet bekend is, is dat van Russische kant wel degelijk objectieve bronnen op tafel zijn gelegd”. Op pagina 89 wordt de persconferentie van het Russische ministerie van Defensie besproken. Niemöller beschrijft de presentatie oa als “droge feiten”.  

Het is nogal naief om te veronderstellen dat “bewijs” uit Rusland objectief is. Vooral omdat er een goede kans is dat Rusland direct of indirect betrokken is geweest bij het neerschieten van MH17.

Jammer is dat de auteur niet verder is gaan onderzoeken naar de bewijzen uit Rusland. Hij had makkelijk kunnen vaststellen dat bepaalde bewijzen niet kloppen. Bijvoorbeeld de route van MH17 zoals gepresenteerd tijdens de persconferentie. Deze is aantoonbaar niet correct.

Daarnaast is Niemöller  niet geheel objectief. Het inderdaad onwaarschijnlijke verhaal van Kiev dat de Russen een Aeroflot toestel zouden willen neerhalen wordt als onzin beschreven. Echter een door hackers gepubliceerd verslag van een conversatie tussen Oekraiense militairen wordt gemakshalve vergeleken als zijnde even lastig te verifieren als  een video en afgeluisterd gesprek.

Tevens wordt een verhaal beschreven van een Romeense expert welke aangeeft dat MH17 is neergeschoten door een Poolse piloot in een Mig-29. Daarvoor is helemaal geen bewijs.

Als laatste bewijs van de tunnelvisie van Niemöller en voorkeur voor de theorie uit Rusland is de tot 2 maal vermelding van anti-russisch bij de website Bellingcat.com. Dit terwijl een Pro-Russische website als vineyardseeker dit niet wordt vermeld. En dat is nogal een understatement . Bellingcat publiceert niet over politiek. Een korte blik op de artikelen van Vineyardseeker laat duidelijk zien dat deze site nogal gekleurd is.

Genoeg over de voorkeur van de auteur, laten we kijken naar de kwaliteit van wat er wordt geschreven. Daar schort het  helaas weleens aan.  Ook hier een aantal fouten welke de lezer een bepaalde kant op  kunnen sturen.

Op pagina 61 wordt beschreven dat MH17 niet op FL350 vloog maar op FL330. Er staat “het toestel zou op 35.000 voet moeten vliegen maar ging in opdracht van de Oekraiense luchtverkeersleiding op 33.000 vliegen. Dit is niet correct. De verkeersleiding in Oekraine heeft MH17 gevraagd of deze wilde klimmen naar 35.000 voet maar dat wilde de gezagvoerder van MH17 niet. De reden is onbekend. (zie pagina 11 van het OVV rapport)

Op pagina 142 wordt bijvoorbeeld geschreven dat het Nederlandse team begin augustus nooit bij de plek is geweest waar de cockpitdelen liggen. Dat is niet correct. Een door RTL Nieuws gepubliceerde kaart laat duidelijk zien dat het Nederlandse team WEL bij de cockpit is geweest. Daar zijn ook foto’s van. 

Op pagina 158 beschrijft de auteur dat de Hoofdofficier van Justitie Fred Westerbeke op 12 september tijdens een persconferentie heeft aangegeven dat volgens het OM een raket vanaf de grond het “meest waarschijnlijke scenario” is. Het woord tunnelvisie wordt door Niemöller weer aangehaald.

Spijtig helaas is dat Niemöller een later interview met Westerbeke niet gebruikt/kon gebruiken in zijn boek. Mogelijk omdat het interview is gepubliceerd nadat het boek al bij de drukker lag.

Der Spiegel publiceert namelijk op 27 oktober een interview met Fred Westerbeke waarin hij nadrukkelijk twee mogelijke scenario’s noemt waaronder neerschieten van Mh17 door een straaljager. Deze uitspraak werd later door Pro Russische media behoorlijk uit zijn verband gehaald.

En zo gaat de sturing van Niemöller nog wel even verder in het boek. Nog een voorbeeld. Op pagina 163 wordt geschreven:

“een blik op de foto maakt duidelijk: deze gaten bevinden zich ook op de plek waar een van de cockpitstoelen stond. Hierover zegt de Onderzoeksraad uiteraard weer niets. Het zou zomaar iets over de mogelijke daders kunnen zeggen”

Ook dit is feitelijk onjuist. Op de foto staan notabene een bijschrift “positie van de linkerstoel”

Op pagina 168 staat “De Oekraiense radargegevens zijn geheim”. Ook weer feitelijk onjuist. Op pagina 14 van het voorlopige rapport van de OVV geeft duidelijk aan dat gegevens zijn gekregen van de verkeersleiding in Oekraine. Specifiek secondaire radar.

Conclusie 

MH17 de Doofpotdeal leest heel aardig. Het geeft een goed beeld van wat er gebeurd is en wat de oorzaak van neerstorten kan zijn geweest. Jammer dat de auteur een duidelijk voorkeur uitspreekt voor de theorie uit Rusland. Het boek is derhalve een voortzetting van wat Niemoller op zijn eigen site publiceert.  Kritiek is prima mits gefundeerd en niet doorslaand. Het boek laat wel duidelijk zien dat er geheimzinnigheid is rond beide onderzoeken.

 

 

 

 

by