Novaya Gazeta over de Russische persconferentie van 17 september 2018

by

Op 17 september 2018 presenteerde het Russische Ministerie van Defensie nieuw materiaal dat volgens Rusland moet bewijzen dat Oekraine achter het neerhalen van MH17.

Men presenteerde als eerste documenten die laten zien dat de raket, waarvan het JIT eerder serienummers liet zien, naar Oekraïne was vervoerd en nooit meer door de Russische strijdkrachten zijn gebruikt.

Verder probeerde men aan te tonen dat videobeelden van de BUK in Oost Oekraine fake zijn.

De Russische krant Novaya Gazeta bracht op 18 september een artikel over de persconferentie. Deze krant is een van de weinige nog niet onder controle van het Kremlin. De journalist die het artikel schreef, Pavel Kanygin, is zeer goed op de hoogte van het MH17 dossier.

Onderstaand is een vertaling van het artikel.

Is de geloofwaardig hersteld?

De documenten over het toebehoren aan Oekraïne van de raket die de Boeing MH17 heeft neergeschoten, roepen nog meer vragen op aan het Russische ministerie van Defensie.

Op 17 september presenteerden vertegenwoordigers van het Russische Ministerie van Defensie op een speciale briefing geheime informatie over de oorsprong van de 9M38-raket van het BUK-complex, waarmee in juli 2014 de Maleisische Boeing MH17 werd neergeschoten. Volgens deze documenten werd de airliner aangevallen door een raket die ter beschikking stond van het Oekraïnse leger. Kiev heeft de documenten al vervalst genoemd. Vertegenwoordigers van het JIT (Joint Investigation Team) die het officiële onderzoek uitvoeren, hebben beloofd de materialen ‘zorgvuldig te bestuderen’, daarbij opmerkend dat informatie van het ministerie van Defensie van de Russische Federatie eerder vaak onwaar was. De Nederlandse onderzoekers haalden als voorbeeld de publicatie van radargegevens van het Russische leger aan in juli 2014, waar op ze zogenaamd een straaljager hadden gezien die zich dichtbij de ‘Boeing’ bevond.

Inderdaad, in de eerste maanden na de MH17-ramp verklaarde de Russische kant dat de “Boeing” was neergeschoten door een Oekraïens jachtvliegtuig SU-25. Halverwege 2015 stopte Moskou met het ondersteunen van die versie, nadat het begon met het proberen te bewijzen, dat de liner was neergeschoten met een raket uit een BUK-complex, maar door het Oekraïnse leger afgeschoten vanuit het dorp Zaroshschenskoye. Echter, deze versie werd ook weerlegd, bovendien getuigden de bewoners van het dorp zelf, dat het dorp tijdens de tragedie zich onder controle bevond van de troepen van de DNR.

De speciale correspondent van Novaya Gazeta, Pavel Kanygin, vertelt waarom het ook deze keer niet waarschijnlijk is dat de materialen van het Ministerie van Defensie het vertrouwen van het internationale onderzoek zullen wekken.

De presentatie van het Russische Ministerie van Defensie kan in drie delen worden verdeeld.

1. In het eerste deel proberen de militairen aan te tonen dat de raket die de MH17 heeft neergeschoten, aan Oekraïne toebehoorde.
2. Het tweede geanimeerde deel gaat over dat dat het videobewijs dat het JIT heeft een vervalsing is.
3. Het derde deel demonstreert opnamen van een telefoongesprek van een Oekraïense militair, die de woorden “dan kun je nog een Maleisische Boeing neerhalen” gebruikt in een ongedefinieerde context.

Wat betreft het geanimeerde deel – die hebben de JIT onderzoekers in handen, waarschijnlijk zullen ze de betrouwbaarheid ervan kunnen vaststellen. De opname van het telefoongesprek, door Generaal Konashenkov “rechtstreeks bewijs” genoemd, bewijst niets, niet direct noch indirect.

Het eerste deel van de presentatie claimt zeer bewijskrachtig te zijn, omdat het gebaseerd is op documenten die niet eerder in het openbaar werden getoond. Ik stel voor daar specifiek naar te kijken.

In hun conclusies maakten de Russische militairen gebruik van gegevens van het JIT-onderzoek en, in het bijzonder, het serienummer van de raketmotor – 8869032, die, samen met de overblijfselen van het omhulsel, de Nederlanders in mei 2018 presenteerden bij hun presentatie in de buurt van Utrecht. Toen stelde het JIT vast dat de motor met dit nummer werd geproduceerd in de wapenfabriek in Dolgoprudnoye buiten Moskou. Ook vroegen de onderzoekers de Russische partij om alle informatie over het product, dat de motor met het opgegeven serienummer had.

Het kostte het Russische leger bijna 4 maanden om te reageren op het verzoek van het officiële onderzoek. Op 17 september werd informatie verstrekt door luitenant-generaal van de artillerie Nikolai Parshin en woordvoerder van het ministerie van Defensie, Igor Konashenkov. De belangrijkste documenten die tijdens hun briefing werden getoond, zijn “samengevat overzicht van het product”, “het hersteld origineel van het formulier voor de motor” en “het logboek van goedgekeurde productie”. De documenten, volgens generaal Parshin, komen uit het archief van de Dolgoprudny-fabriek.

Het motornummer 8869032, gepubliceerd door de Nederlanders, is aanwezig in de eerste twee documenten. Daarnaast staat andere informatie waarop het Ministerie van Defensie zich baseert, daarmee haar versie verdedigend dat de raketten toebehoren aan Oekraïne.

Bijvoorbeeld in het “het hersteld origineel van het formulier” naast het nummer 8869032 zijn de nummers 8868720 te zien, waarnaar wordt verwezen als het serienummer van het reeds gemaakt product. Tijdens de presentatie heeft generaal Parshin dit nummer tientallen keren herhaald, zodat journalisten het uit hun hoofd wisten. (“Het eerste cijfer 8 is de code van de fabrikant – de Dolgoprudnsky-fabriek, 86 – het jaar waarin de raket geproduceerd werd en 8720 is het unieke raketnummer.”). Samen staan er ook de motornummers (8869032) en het nummer van het gemaakte product (8868720) in het “samengevat overzicht van het product” dat door Parshin gepresenteerd werd. In beide documenten is er de productiedatum van de raket vermeld: 24 december 1986.

“Geachte dames en heren! Wetend het fabrieksserienummer van het product in het logboek waar in goedgekeurde productie genoteerd werd, is het <…> mogelijk om het boordnummer van de raket (dus militair) te bepalen. Het is ook mogelijk om vast te stellen voor welke militaire eenheid het bestemd was “, zei de artillerie-generaal.

Het boordnummer van de raket wisten Russische militairen te achterhalen vanuit het derde document, ” het logboek van goedgekeurde productie”, waar op staat, zoals generaal Parshin onderstreept “top secret”.

Inderdaad, in het met handgeschreven boek staat er 8720 tegenover het “unieke raketnummer” en er wordt ook plaats van bestemming vermeld – militaire eenheid 20152 (militaire eenheid in de regio Ternopil in het westen van Oekraïne). Ik moet zeggen dat de echtheid van dit document bij mij de minste vragen oproept. Waarschijnlijk is dat de reden waarom de perssecretaris van het ministerie van Defensie van de Russische Federatie, generaal Konashenkov, er bij de JIT-onderzoekers op aandrong om alle inkomende documenten in de militaire eenheid van Ternopil aan te vragen en te bestuderen. Hoogstwaarschijnlijk is de raket met nummer 8720 inderdaad van Dolgoprudny naar Ternopil gegaan.

Het is echter de vraag of de motor met nummer 8869032 die door de Nederlanders gepresenteerd werd er wel in zat?

Laten we eens goed kijken naar het “samengevat overzicht van het product” en ” het hersteld origineel van het formulier voor de motor “, die Parshin liet zien. (Omdat juist deze twee belangrijke documenten bewijzen, volgens het Ministerie van Defensie, dat de rakettenmotor met nummer 8869032 die in Donbass gevonden werd in de raket (afkomstig uit Ternopil) met nummer 8720 geïnstalleerd was.

Het moet opgemerkt worden dat generaal Parshin geen uitleg geeft over waarom in plaats van een origineel “motorformulier” een “hersteld origineel van het formulier voor de motor” aan publiek gepresenteerd is. Maar volgens de in op 1 januari 1980 aangenomen staatsstandaarden nummer 19.601-78, kan een hersteld origineel formulier gemaakt worden nadat een akte is opgesteld over ongeschiktheid van of verloren gegaan zijn van het origineel formulier.

In het document, volgens de GOST-regels over herstelling van originelen, staan er notulen van de verantwoordelijke persoon voor de invulling ervan. In dit geval is dat ene Dmitrieva. In het document staat haar naam en handtekening minstens op 4 bladen vermeld, er staat ook de datum van invulling: 14 januari 1986.

Het blijkt, dat de verantwoordelijke persoon Dmitrieva een kopie van het document voor een reeds gemaakt product bijna een jaar voor de productie gemaakt heeft?

De productiedatum van het product is volgens hetzelfde formulier – 24 december 1986. Dat wekt vragen op: wie en wanneer kon hij/zij zich inmengen in het door Dmitrieva opgestelde document, dat waarschijnlijk niets te maken heeft met de raket die op Boeing afgevuurd is.

In deze context valt ook de handschrift van diegene die het tweede document ” samengevat overzicht van het product” ingevuld heeft op. Blijkbaar wordt het door één persoon ingevuld: de auteur schrijft cijfer 2 in een bijzondere stijl, elke keer wordt er een staartje aan de boven en de onderkant gemaakt. Tegelijkertijd wordt er aan de bovenkant van het document waar eenmaal het serienummer van de raket 8868720 vermeld staat cijfer 2 anders uitgeschreven. Het valt ook op dat twee laatste cijfers met een lichtere inkt geschreven zijn.

Novaya Gazeta is van plan om dit document aan handschriftdeskundigen te laten zien.

Het wordt verwacht, dat vertegenwoordigers van de landen die officieël onderzoek doen Russische structuren die volgens hen verantwoordelijk zijn voor aanslag op MH17 deze herfst bij de Haagse rechtbank aan gaan klagen.  Zullen de Russische militairen bereid zijn om dergelijke documenten aan JIT-onderzoekers en –deskundigen voor te leggen?

by