Harde kritiek van voormalig Telegraaf journaliste Jolande van der Graaf op NRC

by

Journaliste Jolande van der Graaf, die ruim 20 jaar voor de Telegraaf werkte, schrijft op haar keiharde kritiek op NRC Handelsblad vanwege het artikel over Pieter Omtzigt gepubliceerd op 11 november.

Whathappenedtoflightmh17.com heeft heel veel bericht over de kwestie Pieter Omtzigt. Hier een compleet overzicht.

Een deel van de FB post van Jolande van der Graaf is hieronder weergegeven.

Een maand nadat NRC  met leugenachtige verdachtmakingen kapot schreef, is die journalistieke bagger nog altijd niet met veel excuses door de betrokken journalisten opgeruimd en weigert de ‘kwaliteitskrant’ het CDA-Kamerlid in ere te herstellen.
Dat terwijl Omtzigt-gate door de kenners van het MH17-dossier in de social media allang is gedebunked. De main stream media (uitgezonderd Geen Stijl) zwijgen echter angstvallig over de NRC-hetze, want journalistiek Nederland beschouwt het als not done om kritiek te hebben op elkaar. Daar heb ik in dit geval en voor het eerst in dertig jaar mooi maling aan. Ik ken het MH17-dossier en ik ken Pieter Omtzigt. Hem is groot onrecht aangedaan.
Als ik in de schoenen van de CDA’er stond, deed ik niet alleen uitgebreid mijn verhaal in een andere krant of bij Pauw. Ik diende tevens een klacht in bij NRC, bij de Raad voor Journalistiek en ik stapte naar justitie voor een aangifte wegens smaad en laster. Grote kans dat dit tot een strafrechtelijk onderzoek onderzoek leidt. Er zijn namelijk grenzen.
Wat gebeurde er ook alweer? Pieter stond in mei voor aanvang van een publiekscollege een Oekraiens/Russische asielzoeker/getuige te woord. Complotdenker Jeroen van Rijsbergen – schrijver van een MH17-blog – nam dat gesprek stiekem op zijn telefoon op.
Het was een warrig gesprek in een lawaaierige omgeving dat nog bar slecht in het Nederlands werd vertaald ook. Pieter Omtzigt liet meermalen weten er weinig van te verstaan.
De aanwezige ‘tolk’, een kerel die net in Nederland woonde, verklaarde onlangs tegenover MH17-burgerjournalist Marcel Van Den Berg allerlei vertaalfouten te hebben gemaakt. Russisch sprekenden die het later door NRC vrijgegeven transcript van de gsm-opname lazen, bevestigen dat.
Het weinige dat Omtzigt van het gebrabbel begreep, was dat de asielzoeker/getuige ten tijde van de crash Oekraiense gevechtsvliegtuigen had zien vliegen. Let op: had zien vliegen. Niet: op MH17 had zien schieten. Een groot verschil. En – ondanks ontkenningen door de OVV – helemaal niet uitgesloten omdat er hevige gevechten aan de gang waren. De dagen ervoor en erna hingen bovendien ook Oekraiense straaljagers in de lucht. Alleen lieden die het MH17-dossier goed kennen, begrijpen klaarblijkelijk dat de rol van Oekraïne in het geheel niet is opgehelderd.
Terug naar het publiekscollege waar de asielzoeker/getuige spreekrecht opeiste. Een half uur zelfs. Pieter Omtzigt en de organisatie van de bijeenkomst voelden daar niets voor. De man kon twee minuten krijgen, daar moest hij het mee doen.
Alleen om de asielzoeker/getuige behulpzaam te zijn, om te voorkomen dat de man een tirade van een half uur ging afsteken – en gewoon omdat Pieter Omtzigt een aardige vent is – schreef de CDA’er aan Van Rijsbergen in een sms wat volgens hem de belangrijkste punten waren van zijn betoog. Geen haan die toen naar die sms kraaide. En waarom ook, er is niets bijzonders mee aan de hand.
Totdat NRC-journalisten Wilmer Heck en Andreas Kouwenhoven maanden later geluidsopname en sms door Van Rijsbergen toegespeeld kregen. Niet omdat Van Rijsbergen CDA’er Pieter Omtzigt wilde naaien, maar omdat hij de verhalen van de asielzoeker/getuige gelooft.
Heck en Kouwenhoven zagen echter een mooie bijvangst die een hoofdvangst werd. Van die ene sms sponnen zij een web aan leugens en verdachtmakingen waarin Pieter Omtzigt ervan wordt beticht bewust Russisch nepnieuws te verspreiden, bewust een nep-getuige twijfel te laten zaaien en willens en wetens het MH17-onderzoek te frustreren. Kans op een fatsoenlijk weerwoord kreeg de CDA’er niet.
Peter Vandermeersch deed er in een hoofdredactioneel commentaar nog een schepje bovenop en eiste het vertrek van het Kamerlid. Over de column van Joshua Lievestro wil ik het niet eens hebben. Teveel eer.
De gevolgen zijn bekend. Pieter Omtzigt kreeg niet de steun van zijn partij die hij had moeten krijgen, kreeg niet de credits die hem als kritisch Kamerlid ten deel vallen en is voor veel Nederlanders nog steeds met pek en veren besmeurd.
Zo gaat dat in een laf land met bekrompen en slechte journalistiek.

by